Nowy "Radiobook": Stanisław I. Witkiewicz - "Listy do Eugenii i Wacława Bundyków"

Stanisław Ignacy Witkiewicz, „Witkacy”, 1885- 1939. Artysta i filozof tysiąca talentów, jeden z najbarwniejszych tuzów bohemy II RP, błazen i bohater tragiczny, megaloman, narkoman i dusza niemyta, patriota i skarb narodowy. Współcześni cenili go, ale z pewnością nie darzyli bezkrytycznym uwielbieniem; dla potomnych stał się jednym z najwybitniejszych polskich malarzy i pisarzy XX wieku.

W słupskim Muzeum Pomorza Środkowego w Białym Spichlerzu, gdzie eksponowany jest największy na świecie zbór prac Witkacego, zobaczyć można rysunek pastelami zatytułowany „Porträt von Wacław Bundyk” - przedstawia młodego oficera Wojska Polskiego, w niedbale rozpiętym mundurze porucznika. Z Witkiewiczem Bundyka połączyła przyjaźń na odległość: pierwszy przebywał głównie w Zakopanem, Krakowie i Warszawie, drugi stacjonował w Wilnie, gdzie towarzyszyła mu żona Eugenia. Witkiewicz pisał do nich o prozie życia: walce z nałogami, zmianach adresu, kłopotach ze zdrowiem (zwłaszcza z zębami). Głównie narzeka na dłużników, czasem dziękuje za drobne podarunki i prosi o „wybaczenie drobnych usterek charakteru”. Najbardziej dramatycznie ton słychać w liście z 1937r., gdy Witkacy w zawoalowany sposób skarży się na kłopoty w małżeństwie z („Nina… nie bardzo dobrze”).